-
Title
-
Untitled
-
Description
-
A poem about how both suffering and joy reproduce themselves, such that those who experience misfortune will only find greater hardship, while those who experience happiness will only find greater joy. Written in blue, with cancellations and annotations suggesting that this was an initial draft.
ในความเหนื่อยยากลำบากมีความเหนื่อยยากลำบากอีก
คนทำงานเหนื่อยยากลำบาก
คนพักผ่อนสุขสบายใจ ในความสุขสำราญใจมีความสุขใจอีก
คนอดอยากหิวโหย ในความอดอยากหิวโหยมีความอดอยากหิวโหยอีก
คนมีโรคภัยไข้เจ็บ เกิด แก่ เจ็บ ตาย ตายแล้วตายอีก
คนมีอาหารกินอิ่มในความอิ่มมีความอิ่มอีก
คนมีชีวิตอยู่ปลอดภัยในปลอดภัยมีปลอดภัยอีก
คนมีชีวิตโชคร้ายในโชคร้ายมีโชคร้ายอีก
คนมีความทุกข์ยากในความทุกข์ยากมีทุกข์ยาก
คนที่ไม่รู้จักพอในความไม่รู้จักพอมีความไม่รู้จักพออีก
คนรู้จักพอในความรู้จักพอมีความรู้จักพออีก
In hardship there is more hardship
People who work hard experience hardship
People who rest are happy and at ease. In happiness and joy there is more happiness
People who are starving are hungry. In hunger there is more hunger
People who have diseases are born, grow old, get sick, and die. Dying again after death.
People who are satiated have more fullness in their fullness
People who live safely have more safety in their safety
People who are unfortunate have more misfortune in their misfortune
People who are suffering have more suffering in their suffering
People who are discontent have more discontentment in their discontentment
People who are content have more contentment in their contentment
-
Inscriptions
-
Signed and dated "1980" after the poem.
-
Dimensions with frame
-
N/A
-
Condition
-
See 1980-0195-1-PC. A few small dark-coloured spots.
