-
Accession number
-
1974-0037-0-PP
-
Title
-
Untitled
-
Description
-
A poem composed in the form of a self-portrait reduced to diagrammatic symbols representing furrowed eyebrows and a downturned mouth, conveying indignation. The poem takes on a cynical, despondent tone as the speaker laments the worthlessness of art and literature when it comes to filling one's stomach, criticising the corrupt, wealthy elite for robbing the poor and causing the masses to suffer and starve.
จ่าง แซ่ตั้ง เลิกเขียนหนังสือเถิด เลิกเขียนรูป ไม่มีใครดู ไม่มีใครรู้ ไม่มีใครเข้าใจคุณค่า อ่านแล้วดูแล้ว ท้องไม่อิ่ม ประชาชนยากจน คนร่ำรวยไม่ต้องการอ่าน ไม่ต้องการรู้ ไม่มีคุณค่าหรอก ไม่มีคุณค่าหรอกปัญญาของคน จ่าง แซ่ตั้ง เลิกเขียนหนังสือเถิด เลิกเขียนรูป ชีวิตกำลังจะหมดแล้ว มองดูกลางวันจะเหลือสักกี่วัน กลางคืนจะเหลือสักกี่คืน คนจนต้องการอาหาร คนรวยต้องการทรัพย์สิน จะมีอีกสักกี่ยามเช้า เลิกเขียนหนังสือเถิด เลิกเขียนรูปเถิด จ่าง แซ่ตั้ง ไม่มีใครดู ไม่มีใครรู้ ไม่มีใครต้องการ อ่านแล้วดูแล้ว ไม่ทำให้คนอิ่มท้อง ไม่ทำให้ร่ำรวยขึ้น คนร่ำรวยไม่ต้องการอ่าน คนจนไม่ต้องการรู้ ไม่มีคุณค่าหรอกปัญญาของคน
ดูดเถิด ดูดนม ลูกแม่ ข้าวจะแพง แม่จะอด สู้ได้ นมจะแห้ง ลูกก็ดูด ให้หมด เลือดแม่ เลือดของแม่ สู่ตัว ของลูก ลูกก็โต ต่อไป ข้างหน้า จงออกไป ต่อสู้ เพื่อคน อย่างแม่ พ่อทำงาน แต่เช้า ยันดึก อ่อนเพลีย ข้าวก็มี ไม่พอกิน ทิ้งบ้าน พ่อก็อด แม่ก็อด ลูกร้อง หิวโหย มันไม่เหมือน บ้านอื่นอื่น เขามี มีเหลือกิน เหลือใช้ เหลือทิ้ง ประเทศนี้ มีคนสองพวก พวกหนึ่งอด พวกหนึ่งมีเหลือเฟือ.
เช้าหาบของ ขายถึงเย็น คุณยาย ขายของขายชีวิต ตั้งขายที่ไหน ก็โดนจับที่นั่น ใครจะรู้ ทุกข์ของยาย ทุนยายขายไป ก็หมดไป ใครจะรู้ ทุกข์ของยาย ของยายขายไปก็หมดไป
ใครจะรู้ ทุกข์ของยาย ภาษีของรัฐ ยายก็เสีย ฟุตบาทของยาย ตั้งขายไม่ได้ ทุกที่ของยาย ตั้งขายไม่ได้ ใครจะรู้ ทุกข์ของยาย ครอบครัวของยาย อดอยากทุกวัน แต่บางคน ร่ำรวย เหลือกิน เหลือทิ้ง ภาษีของยาย สร้างถนน ให้คนร่ำรวย ขับรถแล่นจอดได้สบาย..
ก่อนนั้น พวกโจรปล้นประเทศอยู่ในยามนั้น ไข่เค็มฟองหนึ่งฉันซื้อมากินข้าวได้ในราคา 75 ส.ต. เดี๋ยวนี้พวกโจรกลุ่มนั้นจากไปแล้ว เดี๋ยวนี้ไข่เค็มฟองหนี่งฉันต้องซื้อในราคา 150 ส.ต. ก่อนนั้นพวกโจรปล้นประเทศอยู่ในยามนั้น ตะปูที่ฉันซื้อมาเพื่อตอกไม้ทำบ้าน ฉันซื้อได้ในราคากิโลละ 5 บาท เดี๋ยวนี้พวกโจรกลุ่มนั้นจากไปแล้ว เดี๋ยวนี้ตะปูฉันต้องซื้อในราคากิโลละ 15 บาท สินค้าทุกอย่างขึ้นราคาอีก 3 เท่าหรือต้องมากกว่านั้น ก่อนนั้นโจรกลุ่มนั้นจากไป แต่เดี๋ยวนี้โจรกลุ่มใหม่กลุ่มใหญ่มีเกิดขึ้นในประเทศ พวกเขากำลังปล้นประเทศ ปล้นประชาชนทั้งประเทศ
-
Inscriptions
-
Signed and dated "1974" at the bottom right corner of the work.
-
Dimensions with frame
-
N/A
-
Condition
-
Foxing. Creases at the corners. Bits of the glossy surface flaking off at the top left corner. Water stains. A vertical crease close to the right edge. Bits of paper stuck to the back of the work.
